Door een hevige storm raakt schrijver Paul Sheldon met zijn auto van de weg en verliest hij het bewustzijn. Wanneer hij opnieuw ontwaakt, herkent hij de ruimte waarin hij zich bevindt niet. Het is een kamer in het huis van Annie Wilkes, een toevallige passant die het ongeluk zag gebeuren en hem te hulp schoot. Of lijkt dat alleen maar zo?
Met Misery brengt Loge10 Theaterproducties opnieuw een sterke voorstelling op de planken. Het verhaal van Stephen King houdt niet alleen fervente lezers en filmfanaten in de ban, ook de theaterbewerking van William Goldman staat bol van de nagelbijtende spanning.
Regisseur Bruno Van Heystraeten doet beroep op Danny Timmermans en Evelien Van Hamme, die de personages op een voortreffelijke manier tot leven brengen. Van Hamme ontpopt zich al snel tot een obsessieve fan die haar favoriete auteur kost wat kost bij zich wil houden. Wanneer hij begint te herstellen van het ongeluk, aarzelt ze dan ook geen moment om hem op te sluiten in de kamer en hem zelfs te lijf te gaan met een bijl. De actrice slaagt erin om een spanning in het stuk te brengen die zelfs het publiek wat onrustig maakt.
Daardoor kunnen toeschouwers meeleven met Timmermans’ personage, dat de hele tijd schippert tussen vechten en opgeven. Telkens wanneer hij een nieuw plan bedenkt, hoop je minstens even vurig dat het hem zal lukken. Afzonderlijk zijn het allebei zeer sterke spelers, maar samen zorgen Van Hamme en Timmermans pas echt voor theater van de bovenste plank.
Tot in de puntjes verzorgd
Net wanneer Wilkes alles onder controle denkt te hebben, verschijnt sheriff Buster aan haar voordeur. Hoewel het personage van Elias Bosmans niet bijzonder vaak op het toneel verschijnt, is zijn impact op het verhaal niet te onderschatten. Plots wordt de rust in Wilkes’ hoofd abrupt verstoord door een slimme jongeman die haar geheim elk moment kan ontdekken. Buster mag dan wel enkel in Goldmans bewerking voorkomen – Simon Moore en Florus Van Rooijen beperkten zich in hun theaterversie tot de twee hoofdpersonages -, het personage zorgt voor een fijne afwisseling in het verhaal en het is een plezier om Bosmans opnieuw aan het werk te zien.
Van Heystraeten koos voor een beperkt aantal decorstukken. Veel meer dan een bed, een rolstoel en een tafel met daarop een typmachine valt er tijdens de eerste scènes niet te bespeuren op het podium. Daardoor gaat de aandacht van het publiek quasi onverdeeld naar het prachtige werk van de cast. Toch weet het schijnbaar eenvoudige decor de toeschouwers ook te verbazen wanneer plots de rest van het huis onthuld wordt. Deze regie is alweer tot in de puntjes verzorgd, wat de voorstelling nog sterker maakt.
Misery is nog tot en met 6 april te zien in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. Tickets en info via fakkeltheater.be.
