Een tafel, een aantal stoelen, een trap, een sofa en een lamp: veel complexer is het decor van Thuis niet. Gelukkig maar, want als toeschouwer zou je amper de tijd hebben om alle details in je op te nemen.
Het werk van Hugo Claus neemt het publiek mee naar de riante woning van het gezin Vandaele. Monique (Marleen Merckx) dekt er de ontbijttafel voor Theo (Koen Van Impe). Het moet zowat het enige zijn dat ze tijdens de voorstelling voor haar man doet. Al snel wordt duidelijk dat zij namelijk degene is die de touwtjes strak in handen heeft ten huize Vandaele. Hoe hard Theo ook probeert zijn gezag te laten gelden, noch zijn vrouw, noch zijn zoon lijkt onder de indruk. Een harde noot om te kraken voor de man. Van Impe vertolkt een zorgzame vaderfiguur die zijn gezin maar wat graag wil beschermen, maar er uit liefde voor zijn vrouw en kind voor kiest om over zich heen te laten lopen.
Bij Merckx’ personage is de liefde ver te zoeken. De moeder des huizes heeft een eigen kijk op de zaken en lijkt daarbij weinig rekening te houden met de gevoelens van anderen, vooral niet met die van haar man. De vaak koele houding van Monique Vandaele zorgt voor spanning op de scène, wat de kilte van het verhaal extra in de verf zet.
Meesterlijke vertolking
Na enige tijd verschijnt ook Briek Lesage op het toneel. Hij kruipt in de huid van zoon Rik Vandaele, een jongeman die het niet altijd even goed kan vinden met zijn vader. Wanneer hij met Theo vergeleken wordt, deinst hij er niet voor terug om dit nogmaals duidelijk te maken.
Er hangt vaak een vijandige sfeer tussen de twee generaties mannen, maar net zo goed tussen Rik en zijn lief Sonja (Britt Das). Ook bij het jonge koppel valt weinig liefde te bespeuren. Rik laat Sonja op de zetel slapen, en leent haar zelfs uit aan zijn vader. Die geeft namelijk te kennen dat hij intimiteit mist. Waar het personage van Lesage doet denken aan dat van Merckx, vallen er ook paralellen te trekken tussen Theo en Sonja. Ook de jongedame accepteert haar ietwat ongelukkig lot en handelt veelal uit liefde voor de mensen om haar heen. Het duurt dan ook niet lang voor ze elkaar vinden in het verder harde bestaan van de jaren ’70.
Tot slot is er Marilou Mermans, die gestalte geeft aan de verwarde moeder van de vorige huiseigenaar. Haar mistige geest komt voor het eerst op de voorgrond tijdens een monoloog aan het einde van het eerste deel. Hoewel ze door de toestand van haar personage vaak onverstaanbaar moet spreken, weet Mermans haar intenties duidelijk over te brengen. De 80-jarige actrice toont zich meester in haar vak. Het is een eer om haar live aan het werk te zien.
Met Thuis brengt één zee een prachtige tweede productie die in puurheid en vakmanschap doet denken aan haar voorganger, maar toch helemaal anders is. De kracht van theater wordt opnieuw in de verf gezet in een stuk dat het publiek meeneemt op een emotionele rollercoaster.
Thuis is nog tot en met 1 december te zien in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. Tickets en info via fakkeltheater.be. Het stuk gaat later op tournee langs de Vlaamse theaters.
Lees ook: Eén zee haalt Thuis van onder het stof: “Stuk vol intriges”
