Vanaf vanavond strijkt Sweeney Todd neer in Gent. Musicalvereniging Karthago begint er namelijk aan een reeks van vijf uitverkochte Minards voor de bekroonde musical van Stephen Sondheim. Wij spraken Fons Medaer en Rani Gillot over de uitdagende productie.
“Ik speel Mrs. Lovett”, steekt Gillot van wal. “Zij is de eigenares van een pasteiboetiek, zoals ze het zelf graag noemt. Het is een zaak die nabij het faillissement staat omdat de pasteitjes zo slecht zijn, en zij ziet in Sweeney een soort ideale man die haar leven zou kunnen komen beteren. Daar wil ze alles voor inzetten.” Haar ideale man sleurt echter heel wat bagage mee, vertelt Medaer: “Sweeney werd verbannen en 15 jaar lang onterecht opgesloten. Wanneer hij terugkeert, ontdekt hij dat zijn vrouw dood is en dat zijn kind in huis genomen werd als beschermeling door de man die hem onterecht verbannen heeft. Hij is kwaad en zint op wraak, en Mrs. Lovett helpt hem daar een beetje in.”
Dat zijn verleden hem getekend heeft, behoeft geen verdere uitleg. Het is dan ook een hele uitdaging om de duistere moordbarbier te vertolken. “Sweeney is het uiterste van wie ik zelf ben, wat supertof is om te spelen. Hij is meestal heel beheersd, todat er knopjes ingedrukt worden en hij volledig doorslaat. Het is bovendien een baritonrol. Meestal zing ik tenor, dus ook dat is buiten mijn comfortzone. Dat maakt het heel spannend, maar ook leuk om op zoek te gaan naar wie hij is en wat hem drijft. Het moeilijke aan Sweeney is om hem ergens nog menselijk te maken. Hij doet dingen die nooit ok zijn, maar hij moet wel nog op sympathie kunnen rekenen van het publiek.”
“Mrs. Lovett is ook heel duister, maar tegelijk ook grappig”, vult Gillot aan. “Meer dan Fons, kan ik die grens bewandelen tussen humor en pure ernst. Daardoor weet je nooit wie nu eigenlijk de echte Mrs. Lovett is, dat vind ik wel interessant.”
Technisch huzarenstukje
Best Musical, Best Original Score, Outstanding Lyrics… Toen de voorstelling in 1979 opende op Broadway, regende het prijzen voor Sondheim. Het vraagt heel wat voorbereiding om zijn muziek te brengen, vertelt Medaer: “Het is superleuk, maar ook uitdagend. Het is oprecht het aller-, allermoeilijkste dat ik ooit al heb moeten zingen. We hebben allebei nummers waarin elke maat een andere maatsoort heeft, hij verandert om de haverklap van toonaarden en we moeten disonant zingen: het is moeilijk, maar daarom ook heel interessant. De muziek schept wel echt de sfeer van de voorstelling.” “Ik denk niet dat we ooit nog iets gaan doen van deze grootorde”, klinkt het bij Gillot.
De opvoeringen vormen het slotstuk van een maandenlange repetitieperiode, die begon in september. “Als Karthago hebben we vorig jaar twee voorstellingen gedaan omdat we tien jaar bestonden, en we hebben een stuk overlap gehad tussen de repetities voor ons tweede stuk van vorig jaar en Sweeney Todd. Eerst repeteerden we tweewekelijks voor Sweeney, en nadien elke week zes uur lang. Dat was ook nodig. We zijn met 26, en er zitten gigantische ensemblenummers in.”
Die omvangrijke cast maakt Sweeney Todd ook technisch een huzarenstukje. “Los van de zangtechnische complexiteit, is ook de belichting niet onbeblangrijk in onze versie. Wij hebben er bewust voor gekozen om niet te werken met grote decors en kostuums, het is heel minimalistisch en heel veel zwart-wit. Het licht is daarin echt belangrijk, het verhaal wordt mee verteld door het licht.”
Emotionele première
Met de première voor de deur, neemt de stress voelbaar toe. “Ik denk dat dat komt doordat de rollen zeer ver van onszelf af liggen, dus het kost veel moeite om erin te komen. Dat maakt ook dat je stress hebt voor de reacties van het publiek, en dat je er ook mee bezig bent hoe je dat de hele tijd gaat volhouden in het theater. Tot nu toe hebben wij wekelijks gerepeteerd, maar je weet niet hoe je lichaam zal reageren wanneer je de voorstelling dagelijks gaat spelen. Ook mentaal, want het zijn wel rollen waar we allebei diep voor moeten gaan.”
Lang voor de start van de opvoeringen was elk theaterzitje in de Minard reeds uitverkocht. Dat doet deugd, vertellen de acteurs: “dat is een geruststelling en zorgt tegelijkertijd voor een klein beetje paniek. Het is spannend omdat er zoveel volk komt kijken, maar dat is ook goed voor de voorstelling. Sweeney Todd teert heel erg op de reactie van het publiek, en voor een halfvolle zaal denk ik dat veel dingen toch wat plat zouden vallen”, zegt Gillot.
Voor Medaer, een rasechte Gentenaar, is het een droom die uitkomt om de musical op te mogen voeren in de Minard: “Ik heb altijd theater gespeeld in Gent, maar ik heb nog nooit in de Minard gestaan. Om er dan te mogen staan in deze show en met deze rol is… Ik denk dat de première best emotioneel zal zijn, juist omdat alles op deze manier samenkomt.”
Sweeney Todd speelt tot en met 13 april in Gent. Meer informatie over Karthago kan u vinden op karthago.be.
